🔰 امروزه صنعت گردشگری به عنوان یکی از بزرگترین و متنوع ترین صنعت ها در دنیا محسوب گردیده به نوعی که در بسیاری از کشورهای جهان این صنعت را به عنوان منبع اصلی درآمد ارزی، اشتغال زایی، ایجاد عدالت اجتماعی، رشد فرهنگی، افزایش سطح رفاه و میدانی برای رشد بخش خصوصی و وسیله ای برای توسعه ساختار زیربنایی خود می‌دانند. 

🔰 گردشگری نجومی یکی از شکل های گردشگری علمی است که در دسته اکوتوریسم یا گردشگری مسئولانه طبقه بندی می‌شود. ترویج گردشگری نجومی که توسعه آن در عصر حاضر با مفاهیم دیگری در گردشگری عجین شده است به سبب پیش نیازهایی که برای ترویج خود دارد می تواند به شکل های دیگر گردشگری کمک کند.

🔰 توسعه ی گردشگری نجومی از دو منظر اهمیت دارد. نخست آنکه برای گسترش این شکل از توریسم به رصدگاه‌هایی نیاز است که آلودگی نوری کمتر وطبیعت غنی‌تری داشته باشند تا بیشتر مورد توجه قرار گیرند. دیگر آنکه گردشگران نجومی عمدتا دوستدار محیط زیست و خواهان حفظ و نگهداری شکل طبیعی آن هستند. با گسترش آلودگی نوری و تاثیر آن بر اقلیم، سلامتی موجودات زنده و مشکل دررویت پدیده‌های نجومی توجه به این آلودگی بیشتر شده است. ترویج گردشگری نجومی و کنترل نورهای مصنوعی در حفاظت از زیستگاه‌های طبیعی نقش بسزایی دارد.

 

◀مریخ‌نورد استقامت ناسا پس از جمع‌آوری هشت نمونه سنگ در دور نخست عملیات خود و طی کردن ۱۰ کیلومتر به دلتای دهانه جیزرو نزدیک شد.

◀ این دهانه یک دلتای رودخانه‌ای باستانی است که ۳.۷ میلیارد سال پیش میزبان یک دریاچه پر آب بود.

◀این مکان که توسط تیم استقامت “Three Forks” (سه چنگال) لقب گرفته (اشاره به نقطه‌ای که سه مسیر به دلتا با هم ادغام می‌شوند)، به عنوان دومین منطقه برای کاوش علمی مریخ‌نورد در نظر گرفته شده است.

 ◀این دلتا، مجموعه‌ای عظیم از سنگ‌ها و رسوبات است که میلیاردها سال پیش، از تلاقی یک رودخانه مریخی و یک دریاچه دهانه‌‌دار، شکل گرفته است. اکتشاف این منطقه در صدر فهرست آرزوهای تیم علمی استقامت است،

◀ زیرا تمام رسوبات ریزدانه‌ای که مدت‌ها پیش در بستر آن شکل گرفته‌اند، بهترین گزینه برای یافتن نشانه‌هایی از حیات میکروسکوپی در گذشته مریخ است.

تیر یا عُطارِد نزدیک‌ترین سیاره به خورشید در منظومه خورشیدی و تندروترین سیارهٔ منظومهٔ خورشیدی است که با سرعتی حدود ۴۸ کیلومتر بر ثانیه، هر ۸۸ روز یکبار خورشید را دور می‌زند. از این رو سیاره‌ای گریزپا است و به همین دلیل است که، ایرانیان باستان آن را «تیر» نامیده‌اند. در روم باستان «مِرکوری» یا «پیک خدایان» لقبش داده بودند و نام یونانی آن هرمس خدای سرعت بوده‌است.

عطارد کوچک‌ترین و درونی ترین سیارهٔ منظومهٔ خورشیدی است و مانند سیارهٔ زهره در بخش درونی مدار زمین به دور خورشید قرار گرفته‌است. این سیاره قمر ندارد و سطح رو به خورشیدِ آن بسیار داغ و رویهٔ پشت به خورشید آن بسیار سرد است. عطارد مدار انتقالی خود را در ۸۷٫۹۷ روز زمینی می‌پیماید. مشاهدهٔ عطارد از زمین هرگز از ۲۸ درجهٔ فاصله زاویه ای فراتر نمی‌رود. در نتیجهٔ این نزدیکی به خورشید، این سیاره فقط پس از غروب خورشید در افق شرقی پیش از طلوع آفتاب؛ معمولاً در شرایط گرگ و میش، در نزدیکی افق غربی قابل دیده‌شدن است. در این زمان، ممکن است به صورت یک ستارهٔ روشن به نظر برسد، اما مشاهدهٔ آن اغلب به مراتب دشوارتر از مشاهدهٔ سیارهٔ زهره است. عطارد در طول دورهٔ تناوب مداری خود، طیف کاملی از گام های سیاره ای را، مانند زهره و ماه، به نمایش می‌گذارد که به صورت تلسکوپی از زمین می‌تواند تماشا و پیگیری شود. طول دورهٔ تناوب مداری این گام‌های عطارد (همزمانی با توجه به جابه‌جایی زمین) در حدود ۱۱۶ روز است.

چرخش عطارد با گرفتاری در قفل جزر و مدی و رزناس مداری ۳:۲ با خورشید، در منظومهٔ خورشیدی یک چرخش سیاره‌ای بی‌همتاست. این سیاره به ازای هر دو بار گردش به دور خورشید، دقیقاً سه‌بار به دور خود می‌چرخد (نسبت حرکت وضعی به حرکت انتقالی ۳ به ۲)، به این معنا که: در مقایسه با ستارگان ثابت (بیرون از منظومهٔ خورشیدی و نه از دیدگاه زمینی)، یک روز کامل (شبانه‌روز) در سیارهٔ عطارد حدود ۱۷۶ روز زمینی است. از دیدگاه خورشید، در چهارچوب؛ که خود با حرکت مداری می‌چرخد، سیارهٔ عطارد در هر دو بار گردش به دور خورشید (یا هر دو سال عطاردی)، تنها یکبار به دور خود می‌چرخد. با این حساب از دیدگاه یک ناظر در سیارهٔ عطارد، او یک روز کامل را هر دو سال عطاردی یک بار، تجربه خواهد کرد.

محور عطارد دارای کمترین انحراف محوری در مقایسه با هر یک از سیارات منظومهٔ خورشیدی (تنها در حدود ۰٫۰۳ درجه) است. خروج از مرکز مداری  آن بیشترین در میان سیاره‌های شناخته شده در این منظومه در وضعیت اوج است. فاصلهٔ عطارد از خورشید تنها در حدود دو سوم (یا ۶۶٪) فاصلهٔ آن در حضیض است. سطح عطارد به شدت درهم‌شکسته به نظر می‌رسد و از نظر ظاهری شبیه به ماه است، از نظر زمین شناسی این نشان می‌دهد که این سیاره برای چند میلیارد سال غیرفعال بوده‌است. با نداشتن تقریبی اتمسفر برای حفظ گرما، درجه حرارت سطحی روزانهٔ آن بیشتر از دیگر سیاره‌های منظومهٔ خورشیدی است و از ۱۰۰ درجهٔ کلوین: (۱۷۳- سانتی‌گراد: ۲۸۰- فارنهایت)) در شب، تا ۷۰۰ درجهٔ کلوین: (۴۲۷ درجهٔ سانتی‌گراد: ۸۰۰ درجهٔ فارنهایت) در طول روز در سراسر مناطق استوایی متغیر است. دمای نواحی قطبی دائماً زیر ۱۸۰ درجهٔ کلوین: (۹۳- درجهٔ سانتی‌گراد ؛۱۳۶ درجهٔ فارنهایت) قرار دارد. این سیاره هیچ ماهوارهٔ طبیعی شناخته‌شده‌ای ندارد.

تاکنون دو فضاپیما از عطارد بازدید کرده‌اند: مارینز 10 در سال ۱۹۷۴ و ۱۹۷۵ پرواز کرد؛ و کاوشگر مسنجر، که در سال ۲۰۰۴ به فضا پرتاب شد، بیش از چهار سال و پس از مصرف سوخت خود و سقوط بر سطح سیاره در ۳۰ آوریل ۲۰۱۵، در حدود ۴٬۰۰۰ بار بر گرد عطارد چرخید.فضاپیمای بپی کلمبو قرار است در سال ۲۰۲۵ وارد عطارد شود.

با وجود اندازهٔ کوچک، سیارهٔ عطارد از میدان مغناطیسی نسبتاً نیرومندی برخوردار است؛ شدت میدان مغناطیسی این سیاره حدود یک‌صدم زمین است. این سیاره، نهمین جسم منظومه ی خورشیدی از نظر جرم می‌باشد.

 

 

💥 برخورد دهنده LHC بازسازی‌شده شاهد برخورد ذرات بیشتر و سطوح انرژی شگفت‌انگیز برای شکار ماده تاریک و ابعاد اضافی خواهد بود. دانشمندانی که بر بزرگ‌ترین شتاب‌دهنده ذرات روی زمین نظارت می‌کنند، برای اولین بار در سه سال گذشته آن را روشن کردند تا برخی از بزرگترین معماهای فیزیک را حل کنند.

💥 برخورد دهنده بزرگ هادرون (LHC)، شتاب دهنده ذرات قدرتمند واقع در CERN، پس از سه سال تعطیلی برای تعمیر و نگهداری و ارتقا، روز جمعه (2 اردیبهشت) دوباره راه اندازی شد. فعال‌سازی مجدد که دانشمندان ان را Run 3 می‌نامند، سومین اجرای علمی LHC است، که آزمایش‌هایی را تا سال 2024 انجام خواهد داد.

💥 در طول دومین تعطیلی طولانی مجموعه شتاب‌دهنده سرن، ماشین‌ها و تأسیسات تحت ارتقای اساسی قرار گرفتند. LHC خود تحت یک برنامه تثبیت گسترده قرار گرفته است و اکنون با انرژی بالاتر کار می کند و به لطف پیشرفت‌های عمده در مجموعه انژکتور، داده‌های قابل توجه بیشتری را به آزمایش‌های LHC ارتقا یافته ارائه می دهد. این آزمایش‌ها بر اساس اکتشافات LHC در طول اجرای 1 (2009-2013) و اجرای 2 (2015-2018) خواهد بود.

☀ حتی پس از قرن ها رصد، خورشید همچنان می‌تواند دانشمندان را شگفت زده کند. چرخه خورشیدی 25، که ستاره‌شناسان آن را اینگونه می‌نامند، اکنون به خوبی در جریان است.

☀ فعالیت خورشیدی، که کارشناسان هواشناسی فضایی آن را با تعداد لکه‌های خورشیدی قابل مشاهده اندازه‌گیری می‌کنند، فراز و فرود دارد و حداقل ۱۱ سال طول می‌کشد، اگرچه مدت یک چرخه ممکن است ۹ یا ۱۳ سال طول بکشد. 

☀ چرخه 25حدود دو سال بعد یعنی حدود سال 2025 باید به اوج خود برسد. اگرچه انتظار می‌رود چرخه 25 قوی‌تر از چرخه قبلی خود باشد، اما همچنان پیش‌بینی می‌شود که ضعیف‌تر از حد متوسط باشد. بر اساس پیش‌بینی‌ها چرخه 25 ممکن است قوی باشد، اما ما باید منتظر باشیم.

🔷 فضاپیمای جونو ناسا در 5 فروردین 1401 در طی چهلمین گذر نزدیک خود در ماموریت از کنار سیاره غول پیکر مشتری از این سیاره و گانیمد تصویربرداری کرد.

🔷 بر اساس داده های یک فضاپیمای ناسا در نمایی از جدیدترین تصویر منظومه، مشتری غول پیکر و سایه بزرگترین قمر آن، گانیمد، مشاهده می‌شود. این منظره خیره کننده را بر اساس آنچه که توسط ابزار JunoCam دیده شده بود ایجاد شد.

🔷 ناسا اعلام کرد جونو در طول این برخورد تقریباً 71000 کیلومتر بر فراز قله‌های ابر مشتری پرواز می کرد که تقریباً 15 برابر نزدیکتر از فاصله مداری گانیمد 1.1 میلیون کیلومتری است.

 

♦چندین میکروب خاص به نام اکستریموفیل یا شدیددوست(extremophiles) در آتشفشان “پواس”(Poás) در کاستاریکا، یکی از نامناسب‌ترین و خشن‌ترین محیط‌ها برای سکونت در زمین، یافت شده است.

 ♦محققان دانشگاه “کلرادو بولدر” به مطالعه این باکتری پرداختند تا دریابند چگونه آنها برای زنده ماندن در چنین محیط‌هایی سازگار شده‌اند.

♦این اکستروموفیل‌ها به لطف طیف وسیعی از سازگاری‌ها در این محیط زنده می‌مانند. از جمله این سازگاری‌ها می‌توان به ایجاد مسیرهایی برای تولید انرژی از گوگرد، آهن و آرسنیک اشاره کرد. 

♦محققان می‌گویند که محیط این دریاچه شبیه به دریاچه‌هایی است که ابتدای تاریخ شکل‌گیری مریخ وجود داشته‌اند و نشان‌دهندۀ امکان شکل‌گیری حیات ساده در سیاره سرخ هستند.

 

 

 

زَمین سومین سیاره منظومه خورشیدی است که در فاصلهٔ ۱۴۹٬۶۰۰٬۰۰۰ کیلومتر از ستاره خورشید قرار دارد. از نظر واژه شناسی ایرانی، زم در زبان اوستایی به معنای سرد بوده‌است که با پسوند «ین»، واژهٔ زمین را به معنای «جسم سرد» به وجود آورده‌است. نام این سیاره در زبا عربی «الأرض» (جمع: اراضی) است و نام زمین تنها نام فارسی و غیر عربی یک سیاره در منظومهٔ خورشیدی است که به‌طور گسترده در فارسی رایج است. این سیاره چگال ترین (به دلیل دارا بودن منابع وسیع آهن و فلزات دیگر) و از نظر بزرگی پنجمین سیاره از هشت سیارهٔ منظومهٔ خورشیدی است. همچنین در میان چهار سیاره سنگی گردان به دور خورشید (عطارد، زهره، زمین و مریخ) زمین بزرگ‌ترین آن‌ها است. گاهی از آن با نام‌های جهان و تیله آبی نیز یاد می‌شود. نام لاتین آن Terra است. در منظومهٔ خورشیدی، فاصلهٔ زمین تا خورشید بین فاصلهٔ زهره تا خورشید و فاصلهٔ مریخ تا خورشید است. زمین جزو سیارات داخلی سامانهٔ خورشیدی به‌شمار می‌آید. زمین ششمین جسم در منظومه ی خورشیدی بر پایهٔ جرم و حجم می‌باشد.

نزدیک به ۴٫۵۴ میلیارد سال (به صورت دقیق‌تر ۰٫۰۰۰۶ ± ۴٫۵۶۷۲ میلیارد سال) از پیدایش زمین می‌گذرد؛ و پیدایش حیات بر روی سطح آن در طول یک میلیارد سال پدیدار شد. هم‌اکنون زمین خانهٔ میلیون‌ها گونه از جانداران است که انسان یکی از آن‌ها است. زیست کره زمین با گذر زمان جو زمین و دیگر شرایط فیزیکی و شیمیایی این سیاره را دچار دگرگونی‌های شگرفی کرده‌است و محیطی را فراهم کرده‌است تا جانداران زنده بتوانند به رشد و زیست‌زایی بپردازند. همچنین در اثر این دگرگونی‌ها لایه اوزون به دور این سیاره تشکیل شده‌است، لایه‌ای که با کمک میدان مغناطیسی زمین مانع از ورود پرتوهای آسیب‌رسان خورشید می‌شود و به این ترتیب اجازه می‌دهد در زمین زندگی ادامه یابد. ویژگی های فیزیکی، پیشینهٔ زمین شناسی و گردش زمین باعث شده‌اند تا زندگی در این دوره‌ها در آن پابرجا بماند و انتظار آن می‌رود که زندگی برای ۵۰۰ میلیون تا ۲٫۳ میلیارد سال دیگر نیز همچنان ادامه داشته باشد.

پوسته زمین زمین به چندین لایهٔ سخت یا زمین ساخت بشقابی تقسیم شده‌است، این لایه‌ها در گذر میلیون ها سال در زمین جابجا می‌شوند. نزدیک به ۷۵% از سطح زمین با آب شور           اقیانوس ها پوشیده شده‌است و باقی‌ماندهٔ آن را غارها و جزیره ‌ها تشکیل می‌دهند که خود آن‌ها نیز تعداد زیادی دریاچه و دیگر سرچشمه‌های آبی را در خود جای داده‌اند. بیشتر سطح قطب‌های زمین از یخ یا دریای یخ‌زده پوشیده شده‌است. ساختار درونی زمین پویا است و لایه‌های آن عبارتند از لایهٔ ضخیم گوشته جامد، یک لایه، هسته بیرونی که مایع است و میدان مغناطیسی را تولید می‌کند و یک لایه، هسته درونی که فلزی و جامد است.

زمین همواره با دیگر جرم‌های آسمانی به ویژه خورشید و ماه در اندرکنش است و به گرد خورشید می‌گردد که یک دور گردش آن برابر با ۳۶۵٫۲۵ روز خورشیدی یا یک سال نجومی است. محور گردش زمین نسبت به خط عمود بر صفحهٔ گردش آن ۲۳٫۴ درجه انحراف دارد. این انحراف باعث ایجاد تغییرات فصلی با دورهٔ گردشی برابر با یک سال اعتدالی یا ۳۶۵٫۲۵ روز می‌شود. تنها ماه طبیعی شناخته شده برای زمین، کرهٔ ماه است که از نزدیک به ۴٫۵۳ میلیارد سال پیش گردش خود به دور زمین را آغاز کرده‌است. ماه باعث ایجاد کشند در آب اقیانوس‌ها، پایدار شدن زاویهٔ انحراف محور زمین و کم‌کم آهسته‌تر شدن سرعت گردش زمین شده‌است. در آخرین بمباران شهابی تقریباً میان ۳٫۸ و ۴٫۱ میلیارد سال پیش، چندین سیارک و شهاب سنگ با زمین برخورد کرد و دگرگونی‌های درخور توجهی در سطح زمین ایجاد کرد.

جو زمین ترکیبی است از نیتروژن(۷۸درصد)، اکسیژن (۲۱درصد)، کربن دی‌اکسید (٫۰۳درصد)، بخار آب و عناصر کمیابی همانند آرگون و ….

بلندترین نقطه بر روی خشکی‌های زمین کوه اورست نام دارد که ۸۸۴۸ متر بالاتر از سطح دریا است. ژرف‌ترین (عمیق‌ترین) قسمت دریاها نیز در نزدیکی جزایر فیلیپین در اقیانوس آرام قرار دارد. عمق این ناحیه حدود ۱۱ کیلومتر پایین‌تر از سطح دریا است و به آن دراز گودال ماریانا گفته می‌شود.

محدودهٔ دمای هوا بر روی کره زمین میان ۸۹٫۲ درجه زیر صفر (قصب جنوب) تا ۵۶٫۷ درجه بالای صفر (دره مرگ کالیفرنیا) قرار دارد. محیط استوای زمین ۴۰٬۰۷۵٫۱۶ کیلومتر و جرم زمین                     M🜨 = (۵٫۹۷۲۲ ± ۰٫۰۰۰۶) × ۱۰*۲۴ کیلوگرم (هشتاد برابر جرم ماه) است. فاصله کره زمین تا کره ماه ۳۸۴ هزار کیلومتر می‌باشد.

انسان ها نیازهایشان را از منابع کانی ها و محصول‌هایی که از زیست کره بدست می‌آید، تأمین می‌کنند. نزدیک به ۲۰۰ کشور مستقل در جهان وجود دارد که انسان‌ها در این کشورها پخش شده‌اند و از راه دیپلماسی، سفر، تجارت و فعالیت‌های نظامی با هم در اندر کنش قرار می‌گیرند. فرهنگ و دانش انسان‌ها با گذر زمان بسیار پیشرفت و تغییر کرده‌است. انسان‌ها زمانی به نظریه صاف بودن زمین و بعد نظریهٔ مرکز بودن زمین در جهان معتقد بودند. از دیدگاه‌های امروزی به زمین، می‌توان به دیدگاه فرضیه گایا اشاره کرد.

۲۲ آوریل نیز به عنوان روز جهانی زمین نامگذاری شده‌است.

انواع ذخایر معدنی فلزی و غیر فلزی از دیگر ویژگی‌های بخش بیرونی پوسته زمین است.

کره زمین دارای چگالی بیشتری نسبت به دیگر سیاره‌های منظومه خورشیدی است.

 

ساعت‌گرد؛ تصویر یکم: مقایسهٔ اندازهٔ حقیقی خورشید و مشتری و زمین و ماه - تصویر دوم: قطر خورشید بر مقیاس مشتری، تصویر سوم: قطر زمین بر مقیاس ماه، تصویر چهارم: قطر مشتری بر مقیاس زمین

 

 

پویانمایی شکسته شدن پانگه آ

 

خورشید تنها ستاره منظومه خورشیدی است و در مرکز آن جای دارد. خورشید یک کره کامل است که از پلاسمای داغ ساخته شده‌است و در میانهٔ آن میدان مغناطیسی برقرار است. این ستاره که قطری نزدیک به ۱٬۳۹۲٬۷۰۰ کیلومتر دارد، سرچشمهٔ اصلی نور، انرژی، گرما و زندگی بر روی زمین است. خورشید نخستین جسم در منظومه خورشیدی بر پایهٔ جرم و حجم می‌باشد. قطر خورشید نزدیک به ۱۰۹ برابر قطر زمین و جرم آن ۳۳۰ هزار برابر جرم زمین برابر با ۲‎×۱۰^۳۰ کیلوگرم است. این مقدار ۹۹٫۸۶٪ کل جرم منظومه خورشیدی است.

انفجار نهایی یک ستارهٔ سنگین را ابرنواختر می‌نامند، ولی خورشید هیچ‌گاه چنین انفجاری را تجربه نخواهد کرد؛ زیرا کمترین جرم مورد نیاز برای رخداد یک ابرنواختر، هشت برابر جرم خورشید  است.

 از نظر شیمیایی سه-چهارم جرم خورشید را هیدروژن و باقی‌ماندهٔ آن را بیشتر هلیم می‌سازد. پس از هیدروژن و هلیم، دیگر عنصرهای سازندهٔ خورشید عبارتند از: اکسیژن، کربن، نئون و آهن و غیره، این عنصرها سازندهٔ ۱٫۶۹٪ از جرم خورشید هستند که این مقدار خود ۵٬۶۲۸ برابر جرم زمین است.

خورشید در رده بندی ستارگان بر پایهٔ رده‌بندی طیفی، در دستهٔ G2V جای دارد و به‌صورت غیررسمی با نام کوتولهٔ زرد-نارنجی از آن یاد می‌شود. چون پرتوهای پیدای خورشید در طیف زرد-سبز شدیدتر است، (هر چند که رنگ آن از سطح زمین، لابد سفید دیده شود) ولی وجود پراکندگی نور آبی در جو، علت زرد دیده‌شدن آن است (پراکندگی رایلی). همچنین در برچسب رده‌بندی طیفی، G2، گفته شده که دمای خورشید نزدیک به ۵٬۷۷۸ کلوین (۵٬۵۰۵ سانتی‌گراد) است و  خورشید مانند بیشتر ستارگان، یک ستارهٔ رشته اصلی است و در نتیجه انرژی خود را از راه همجوشی هسته ای  هسته هیدروژن به هلیم فراهم می‌کند و در هر ثانیه، در هستهٔ خود، ۶۲۰ میلیون تن هیدروژن را دچار همجوشی می‌کند. در دوره‌ای کیهان‌شناسان می‌گفتند که خورشید نسبت به دیگر ستارگان، ستاره‌ای کوچک و ناچیز است، ولی امروزه بر این باورند که خورشید از ۸۵٪ ستارگان کهکشان راه شیری درخشان‌تر است. چون بیشتر آن‌ها کوتوله سرخ هستند. بزرگی قدرت مطلق خورشید ۴٫۸۳+ است. البته چون خورشید نزدیک‌ترین ستاره به زمین است، به همین دلیل، خورشید درخشان‌ترین جرم در آسمان دانسته می‌شود و قدر ظاهری آن ۲۶٫۷۴- است.تاج خورشیدی پیوسته در حال پراکندن باد های خورشیدی در فضا است. این بادها، جریان‌هایی از ذره‌های باردارند که تا فاصله‌ای نزدیک به ۱۰۰ واحد نجومی توان دارند. حباب‌های ساخته‌شده در محیط میان ستاره ای که در اثر باد های خورشیدی ساخته شده‌اند، بزرگ‌ترین سازهٔ پیوستهٔ پدیدآمده در منظومهٔ خورشیدی‌اند.

هم‌اکنون خورشید در حال سفر از میان ابر میان ستاره ای محلی در ناحیهٔ حباب محلی در لبهٔ بازوی شکارچی از کهکشان راه شیری است. از میان 50 ستاره ای که تا شعاع ۱۷ سال نوری، در همسایگی زمین قرار دارند، (نزدیک‌ترین آن‌ها یک کوتوله سرخ به نام پروکسیما قنطروس است که ۴٫۲ سال نوری فاصله دارد) از دیدگاه جرم، خورشید رتبهٔ چهارم را در میان آن‌ها دارد. اگر از قطب شمالی کهکشان نگاه کنیم، خورشید به صورت ساعت‌گرد به گرداگرد مرکز کهکشانی راه شیری در گردش است و از آن نقطه نزدیک به ۲۴٬۰۰۰ تا ۲۶٬۰۰۰ سال نوری فاصله دارد، انتظار می‌رود که این گردش ۲۲۵ تا ۲۵۰ میلیون سال دیگر به پایان برساند و دور خود را کامل کند. از آنجایی که کهکشان ما نسبت به تابش زمینه کیهانی (CMB) در راستای صورت فلکی مار باریک با سرعت ۵۵۰ کیلومتر بر ثانیه در حرکت است، در نتیجه سرعت به‌دست آمده برای خورشید نسبت به CMB در راستای صورت های فلکی پیاله یا شیر، ۳۷۰ کیلومتر بر ثانیه می‌شود.

فاصلهٔ متوسط خورشید از زمین نزدیک به ۱۴۹٫۶ میلیون کیلومتر است (یک واحد نجومی). البته این فاصله در هنگامه‌های گوناگون حرکت زمین به گرد خورشید (در نقطه‌های اوج و حضیض) در ماه‌های ژانویه تا ژوئیه فرق می‌کند. در این فاصلهٔ میانگین، نور پس از ۸ دقیقه و ۱۹ ثانیه از خورشید تا زمین سفر می‌کند. می‌توان گفت انرژی آمده از نور سفید خورشید، باعث ادامهٔ فرایند نور ساخت (فتوسنتز) به وجود آمدن اقلیم و آب و هوای زمین و در نتیجه، فراهم‌کنندهٔ زندگی برای همهٔ جانداران روی زمین است. نقش برجستهٔ خورشید بر وضعیت زمین از سال‌های دور، از دوران پیشاتاریخ برای انسان شناخته شده بود، به همین دلیل برای بسیاری از فرهنگ‌ها خورشید به عنوان یک خدا به خورشید نگاه می‌کرده‌اند. پیشرفت دانش از چیستی خورشید با کندی بسیار همراه بوده، تا آنکه در سدهٔ ۱۹ میلادی آگاهی اندکی از مواد سازندهٔ خورشید و منبع انرژی آن بدست آمد. تلاش برای آگاهی بیشتر از خورشید همچنان ادامه دارد، زیرا همچنان شماری از پدیده‌ها و رفتارهای بدون توضیح علمی در خورشید دیده می‌شود.